گروه روانشناسی و علوم اعصاب نیک مهر

بیش فعالی

بیش فعال بودن یکی از مشکلات سیستم شناختی مغز است که علت مشخصی برای آن تعیین نکرده اند. مجموعه ای از عوامل محیطی و وراثتی ممکن است باعث شکل گیری این مشکل در کودک شود. معمولاً بیش فعالی و عدم تمرکز و توجه با اختلالات دیگر هم همبود است و این موضوع کار تشخیص بیش فعالی را مشکل می کند.

در کل بیش فعالی به 3 گروه تقسیم می شوند.

دسته اول کودکانی هستند که فقط هایپر اکتیو می باشند

این کودکان نمی توانند وقتی وارد محیط جدید شدند حتی به مدت یک دقیقه یک جا بنشینند بنابراین دائم شروع به جنب و جوش و دست زدن به وسایل و رفتارهای تکانشی و… می کنند. بچه های به اصطلاح شلوغ هم همین کار را انجام می دهد منتهی تفاوت بچه های شلوغ با کودکان بیش فعال این است که بچه های شلوغ وقتی وارد یک محیط جدید شدند ممکن است نیم ساعت طول بکشد تا دست به وسایل بزنند و جنب و جوش کنند و به اصطلاح نیم ساعت طول می کشد که یخشان آب شود در صورتی که کودکان بیش فعال بعد از یکی دو دقیقه این کارها را انجام می دهند.

دسته دوم هایپر اکتیو نیستند بلکه دارای عدم تمرکز و توجه هستند

این کودکان بیش فعال فقط نشانه های عدم تمرکز و توجه را دارند و از نظر جنب و جوشی اکتیو نیستند.

دسته سوم هم هر دوی این موارد را دارا هستند

گروه سوم کودکانی هستند که هم علائم بیش فعالی و هم عدم تمرکز و توجه را با هم دارند.
تعداد کودکانی که جزء دسته سوم قرار می گیرند بیشتر از دو دسته دیگر است. البته لازم به ذکر است که در بزرگسالی دسته دوم بیشتر از دسته اول و سوم هستند.

در کل باید گفت که کودکان بیش فعالی برخلاف آنچه که عامه مردم فکر می کنند، مغزشان کند کار می کند و حال در درمان به این کودکان یا بزرگسالان بیش فعال داروهای محرک از جمله ریتالین می دهند تا مغزشان به اصطلاح مثل فرفره کار کند و توجه و تمرکز و جنب و جوششان بهتر شود. لازم به ذکر است که علاوه بر درمان دارویی بیش فعالی که توسط روانپزشک تجویز می شود می توان از روان درمانی که توسط روانشناس کودک و درمان های نوروساینس از جمله نوروفیدبک یا لورتا نوروفیدبک ( پیشرفته تر از نوروفیدبک ) هم استفاده نمود که تماماً بدون دارو و عوارض جانبی است.

مقالات